Bye Bye for now

Waar waren we ook alweer gebleven. Op de ferry, van Victoria naar Vancouver, 2 uur voor op ons schema.De ferries werken hier uiterst efficient, we parkeren de auto beneden en hebben ons nog geen eens vooraan in wat stoelen genesteld, of de boot vaart al.Deze tocht heeft meer oh-momenten dan die naar Nanaimo.Zeker als we recht op een eiland afvaren, een smalle doorgang in gaan en daar als klap op de vuurpijl ook nogeens een andere ferry passeren.
Al lezend en rondkijkend komt al vlot het moment dat we de auto weer in moeten.
De planning was om op de laatste dag nog even langs Capilano Suspension Bridge te gaan.
Met de tijd die we nu 'over' hebben gaan we daar nu langs.De tocht voert in de spits doorVancouver heen, druk druk druk.Bij de hangende brug is het daarintegen heerlijk rustig.Waar hebben we het hier eigenlijk over: nu precies wat er staat, een hangbrug over de Capilano rivier.Rondom dit is een atractie-parkje gebouwd. Nogmaals marketing doet heel veel.In dit geval is het wel wat terechter, er is een tree-top-walk, een cliff-walk, een nature-walk en alles is netjes gedaan, de natuur staat in alle gevallen voorop.Heel aardig om hier doorheen te lopen met het vallen van de avond, je voelt je dan klein in de natuur.
Volgende stop is het hotel, dat staat aan de onderkant van een grote brug.Onze kamer is ruim, heeft zelfs een jacuzzi. Niet verwonderlijk dat de kamer dus ook een naam heeft: Salt Spring.
s'Avonds een stukje downtown gelopen, onderweg komen we een sushi restaurant tegen.
Dit lijkt ons wel wat, mede gezien het feit dat we op de ferry al een kaasburger gehad hebben.
Het smaakt ons uitstekend, en voldaan keren we terug naar het hotel.Heerlijk nog even in het bad zitten en dan tussen de lakens.Morgen de laatste volle dag in Canada.

Het ontbijt nemen we in het hotel, een buffet.Daarna al slenterend naar het station.
Ondertussen komen we door heel veel lelijke hoogbouw. Hier en daar een orgineel gebouw.
Bij het station begint ook gastown, een wat ouder deel van de stad.Hier staat ook de bekende stoomklok.Een klok die door een klein, voor familie onder ons zeg ik oom Leo,stoommachientje bekrachtigd wordt.Ieder kwartier blaast de klok letterlijk en figuurlijk stoom af.
Bij de brouwerij in Victoria had Fred een buckle gekocht, hier moet echter nog een riem bij.
We worden verwezen naar Army & Navy. Via die shop komen we langzamerhand in Chinatown, dit is de op een na grootste in Noord-Amerika.Maar voor we daar zijn moeten we door echt grote groepen daklozen die voor een gratis kliniek staan te wachten. Wel een beetje intimiderend.Chinatown is een grote verzameling met exotische winkels en restaurants, je want je zelf in een ander land, nergens westerse tekens of taal te zien of te horen.

Hierna richting Telus Spark, what's in a name tenslotte.Dit is een wetenschapsmuseum, voornamelijk gericht op jongere bezoekers.Dit doen ze hier wel goed, zorg dat je je kinderen interesseert in meer dan alleen tv en fastfood.In dit complex ook een Imax, hier kijken we een film over de aanleg van de pacific railroad hier in Canada, een mooie en bij wijlen ook een aangrijpende film.Chinezen hebben hier een grote rol en tol in gespeeld, zij waren toch de werkers die dit uiteindelijk waar gemaakt hebben.Vanuit het museum een wandeling via de waterkant richting hotel.Onderweg komen we door het olympisch dorp, door aardige laagbouw (aan de nadere kant van het water alleen maar highrise), enkele haventjes en eindigen net voor de brug, die van het hotel, op een eilandje.Hier een waterspeelplaats, winkeltjes, een soort buurtcentrum, sportclubs etc. Een bruisend geheel dus.
Als we daar de weg vragen om op de brug te komen raken we in gesprek met 2 canadezen, en enige tijd later zitten we met z'n 4'en achter een biertje in de lokale brouwerij, ook op dat eiland.
Uiteindelijk de weg naar de brug gevonden, let wel dat ding is zo'n 30 meter hoog en bijna een kilometer lang.

In het hotel even een pas op de plaats, voordat we onze laatste avondmaaltijd hier gaan nuttigen.Nog even de foto's van vandaag veiligstellen, er enkele voor jullie selecteren en dan wordt dit onze laatsts posting van deze vakantie.
Morgen doen we rustig aan, kijken nog een beetje rond, leveren de auto om 13:00 in en vliegen om 16:00 weer terug.

We spreken elkaar weer !!

Time sure flies

Ontbijt vanmorgen, enkele eitjes, vers fruit, verse koffie, orangejuice, broodjes, olijven, kaas, tomaten en komkommer.Alles vers en smakelijk.Vandaag de verplaatsing naar Victoria, zoals eerder gemeld.Het weer hier is nu grijs, blij dat we gister de zee zijn opgeweest, moet er niet aan denken om nu aan boord te zijn.Muziekje aan en off we go. De auto heeft een USB-ingang voor de Ipod, dus heerlijk naar onze eigen muziek luisteren.De weg is al een keer bereden, dus het is redelijk opschieten, zover dat kan natuurlijk.We zijn niet alleen en regelmatig rijden we met z'n allen achter een witte achterkant van een RV.Gelukkig zijn er ook regelmatig plekken waar de weg meerbaans wordt.We gaan nog even naar goats on the roof, enerzijds om te checken of ze nu wel aan het werk waren, anderzijds om niet continue op een snelweg te zitten.
Ook een stop bij Qualicum Falls, leuke kleine wandeling in het bos rond een paar falls.
Hierna nog even Nanaimo zelf in, valt een beetje tegen, hadden een aardig haventje verwacht.
Dan maar fourageren bij de subway, leuke manier om broodjes te verkopen.
De weg gaat nu door, onderweg nog een stop in Chemainus. Dit is een aanrader!!
Klein gezellig dorpje, dat nog ietwat orgineel aandoet,Wat het plaatsje orgineel maakt zijn de door de bevolking gekoesterde muurschilderingen.Voor de rest straalt het een gemoedelijkheid uit.Enkele dames staan een mural te repareren, de schildering krijgt nogal wat te verduren op de wand van de bakkerij, binnen meer dan warm, buiten vrieskou.De bakker zelf is overigens een nederlander, hij laat de locals proeven van typisch nederlandse koekjes.
Leuk om mergpijpje te horen uitspreken door een canadeese, ook leuk als je haar de letterlijke betekenis uitlegt.Door naar het dorp met de totempalen, dit valt ons ietwat tegen.
Vervolgens komen we een scenic route tegen, die besluiten we te volgen. Helaas snapt onze trouwe Garmin dit niet en stopt met navigeren.De route komt uit op de snelweg en we overtuigen Garmin er weer van om met haar werk door te gaan.Het wordt drukker en drukker.We komen weer in 'beschaafd' gebied, aan de andere kant van de weg staat een file te wachten richting ferry.Victoria is een bezig en druk stadje. We hebben een kamer in een Best Western, midden in de stad. We parkeren de auto voor het hotel, halen onze koffers er uit en geven de sleutels aan de valet, hij verzorgt het parkeren van de auto verder.
Inchecken, kamer opzoeken, verfrissen en alvast een stukje typen voor onze trouwe lezertjes.
Wat te doen in Victoria, de avond is nog jong.In Victoria is de Philips Brewery, deze hebben nogal hoppige bieren, en laat dat nu net de smaak van Fred zijn.De brouwerij is op loopafstand, helaas geen proeflokaal, laat staan een brewpub.De brouwer is aanwezig en laat ons nadat Fred zijn hopadiction verklaart heeft twee biertjes proeven.
Op de terugweg komen we door het lokale chinatown, deze lijken wel en masse geproduceerd te zijn.Dezelfde poort met leeuwen, versieringen en soorten winkels. Als je je oren dicht doet zit je op de Oudezijds, met z'n kleine chineese restaurantjes, compleet met wrak tafeltje, geplastificeerd menu met plaatjes en nauwelijks aangepaste chinezen.
Dit laten we voor wat het is en gaan door naar Canoe, een brewpub.Onder het genot van een IPA en een Bitter eten we daar een Ausie burger en een curry.Terug naar het hotel en onder de wol, nou ja lakens dan.Het is duidelijk te merken dat we weer in de beschaving zijn, we worden regelmatig wakker van zaken die nu eenmaal moeten: barbezoekers, dan enige tijd rust en dan de vuilnisdienst die in alle vroegte en rust zijn werk doet, net onder ons raam.
Al met al toch een redelijke nacht, als je in aanmerking neemt dat we er omstreeks 9:30 uit klimmen.
Voor vandaag voornamelijk een beetje zwerven door de stad en zien wat er op ons pad komt.
Om nu alles gepland te doen maakt het ietwat doods, dan maar een highlight missen, maar net die onverwachte ontmoeting koesteren.Uiteindelijk zag de dag er alsvolgt uit:
Boeken van de ferry naar Vancouver, dit valt vanwege het berucht brakke internet in de BestWesterns niet mee.Uiteindelijk doen we dit via de telefoon.Ontbijt, niet echt iets om over te rapporteren.Wandeling door de stad.Victoria is een oud stadje naar nieuwe wereld begrippen.
Het is ook een gezellig stadje, met wat marktjes, loads of shops en een leuke haven/waterfront.
Vanuit Victoria worden er vliegdiensten onderhouden met andere plaatsen.
Wat dit bijzonder maakt is dat de vliegmaatschappij uitsluitend met watervliegtuigen werkt.
ER IS OOK EEN SCENIC FLIGHT !!Je begrijpt dat willen we aan onze lijst toevoegen.Maar eerst een rondleiding door het parlement.Onze gids praat met handen en gezicht, het is een spraakwaterval.Bij de eigenlijke parlementszaal wordt zij echter opzij gezet door een persoon die zich Amor de Cosmos noemde.Naar het luidt is dit de tweede premier van British Columbia en groot voorvechter van de vereniging tussen BC en Canada.Hij werdt neergezet als een breedsprekerige ietwat onderkend persoon, erg leuk vertolkt.
Nog wat shopping, verzorging van de inwendige mens, beetje rond kijken en het was tijd geworden om in te checken op de scenic flight.
Leuk, een klein 14 persoons vliegtuig op drijvers.Boarden, en vervolgens werden we van de kade losgemaakt, de vlucht kon beginnen.Eerst nog wat door de haven varen om vervolgens op open water gas te geven en los te komen.We konden de route voor morgen alvast vanuit de lucht bekijken.Wat is het toch een fascinerend gezicht, de aarde bekeken vanuit een laagvliegend vliegtuig.Na een veel te kort half uur landen we weer in de haven.
Persoonlijk vind ik dat wel wat leuker landen en taxien dan vanaf de kolderbaan in Nederland.
Terug in Victoria nog wat slenteren, enkele IPA's vergelijken, pizzaatje eten en dan wordt het alweer tijd om het hotel op te zoeken voor de overnachting. Het wordt hier na 18:00 vlot kouder.
We hebben nog even rondgehangen in een comicstore, beetje het BingBang gevoel opdoen.
Er worden daar overigens ook levensgroote cardboard figuren uit die serie verkocht, vooral Penny is populair, zo er dan toch iets van werkelijkheid achter de serie zitten.
Moe maar voldaan duiken we het bed in.
Morgen wederom een verplaatsing, we gaan via een scenic route naar Butchart Gardens en vervolgens met de ferry naar Vancouver.
Dat wordt alweer de laatste plaats in deze reis, vanuit daar komen we zaterdag/zondag weer terug naar Nederland. Maak Victoria af tot de ferry, alles daarna komt of komt niet onder Vancouver
Weer vroeg op, het hotel is echt wel wat rumoerig. Auto wordt door de valet van stal gehaald, en we gaan als eerste nog even een T-shirt scoren bij Philips, de brouwerij.
Hierna via een scenic drive langs de kust naar Butchart Gardens.
De drive is mooi, leuk om dingen die je vanuit de lucht zag ook op de grond te herkennen.
Butchard Gardens zijn enkele 'stijltuinen' die 'aangelegd' zijn door een mevrouw met te veel geld en tijd. Op zich wel aardig, maar het ontstijgt het gehalte van de floriades in Nederland zeker niet.Maar, marketing maakt goed wat niet echt goed is, en dus moet je daar in de file naar allemaal bloemetjes kijken, regelmatig een file omdat een oudevandaal een fotomoment heeft en niet kan beslissen hoe de foto er uit moet zien of hoe het toestel werkt.
Je begrijpt, we brengen er iets minder tijd door dan gepland.We zijn dan ook voor tweeen al bij de ferry, en daar mogen we meteen door.Dus is er straks meer tijd in Vancouver te besteden. We gaan daar vandaag dus langs Capilano Suspension Bridge
Voorlopig laat ik het hier bij.

Time sure flies

It's a wild life

De dag begint weer met zijn vertrouwde ritme, wekker, wassen, ontbijt. Het ontbijt wordt boven in de living gedaan.Onze gastvrouw heeft al het brood zelf gebakken, ietwat ruim voor ons vieren.We zitten aan tafel met een jong frans stel, zij werken al ruim een jaar in Canada, zij als onderzoekster bij een universiteit, hij werkt thuis voor zijn franse baas als biostatisticus, en om eerlijk te zijn zo ziet hij er eigenlijk ook wel uit.Wat ons opvalt is de slechte kwaliteit engels die ze spreken, hij spreekt bijna uitsluitend frans en zij spreekt dan wel engels maar uiterst gebrekkig.
Er loopt maar een weg richting Ucluelet, we doen hier weer enkele stops.
Eerste halte: goats on the roof.
Een verzameling winkels met heerlijke verse waar, tuinbenodigdheden en iets Xenos-achtig.
Het is vandaag zondag, en het is aardig druk daar.De naam van de winkels komt vanwege het grasdak, waarop geiten lopen, echter, zondag en de geiten zijn dus ook vrij.
Naast geiten op het dak ook een afdeling met min of meer monsterlijke stenen beelden en een winkel vol met allerlei houten beelden. Je moet wel een grote woonwagen hebben om die tot zijn recht te laten komen.Volgende stop is een stukje bos met gigantische Douglas fires, niet zo groot als Sequoias, maar toch respectabel.
De weg wordt allengs smaller en bochtiger, we moeten wat bergen nemen.Onderweg nog een aardig watervalletje bezocht, pal naast de weg. Was wel een aparte plek, allerlei grote rotsen, waarover je naar de waterval kon klauteren.Tussen de rotsen allemaal poeltjes met visjes, schaatsenrijders en natuurlijk de onvermijdelijke muggen.
Tegen drieen zijn we in Ucluelet en zoeken we de Inn op.
Dit is weer een ietwat uit de hand gelopen B&B, het is gesitueerd op een klein 'eilandje' naast het plaatsje.Een woonhuis, waarin, naast de eigenaren 2 maal een onderkomen voor gasten is en een bijgebouw waarin ook nog eens een extra 3 a 4 stellen in kunnen.
Het is echter wat zwakjes in de B&B markt, dus hun ouders wonen daar op de bovenverdieping en zodoende nog plek voor 2 stellen op de benedenverdieping.
Het zijn geriefelijk en modern ingerichte kamers. Buiten is een kampvuurkuil, het vuur is al voorbereid.Nadat we ons hebben ingericht gaan we de plaats in, morgen willen we eigenlijk met een boot weg.Er moet dus een reservering gemaakt worden. Dit lukt maar op het uiterste moment.Nadat de boot vastgelegd is, de boeking dan, vertrekken we richting Tofino.
Onderweg komen we prachtige stranden tegen.Ook hier ritselt het weer van aangepoeld hout, hiermee zijn hier en daar kunstige bouwsels gemaakt. Het plaatsje Tofino, de touristenplek hier, valt wat tegen, niet echt een centrum en ook niet zo bruisend met terasjes en winkeltjes wat je normaal zo verwachten.Terug naar Ucluelet dus.We hebben de tip gekregen om bij Cin@Night te gaan eten.Een jonge ondernemer heeft aan de eigenaar van een lunchroom gevraagd of hij daar enkele avonden een restaurant kan voeren. Het gaat allemaal erg informeel, maar het eten en de bieren zijn uitstekend.Hij blijkt zelf ook te brouwen en toevallig arriveert er net ook een andere brouwer, deze is werkzaam bij een microbrewery hier.Er wordt geanimeerd over hoppen en gisten gesproken.Voldaan keren we terug naar de B&B, alwaar het vuur ontstoken wordt en we nog lange tijd met een versnapering naar de sterren en langskomende satelieten zitten te kijken.Aan alles komt een eind dus het vuur wordt uit elkaar getrokken om langzaam uit te gloeien, en wij duiken tussen de smetteloos witte lakens.De volgende ochtend staat de koffie reeds klaar op de stoep, enige tijd later gevolgd door 2 manden met daarin het ontbijt.We nuttigen dit buiten, het rookt overigens nog steeds in de kampvuurkuil.
Om tien uur zullen we met een boot uitvaren.De boot wordt door een echtpaar gerund, hij een full breed Canadian, zij een Zuid Afrikaanse.Vroeger waren zij zalm en garnalen vissers, deze industrie is echter bijna compleet ingezakt.Er zijn nog maar enkele actieve vissers over.
Dit koppel heeft dit op tijd ingezien en vissen nu toeristen.Dat is overigens voor die toeristen geen straf, een ruim jacht, van alle gemaken voorzien.We zijn met ruim 16 man, maar zitten elkaar zeker nergens op de lip. We varen na een korte briefing uit en er wordt al snel een beer gespot, het beest scharrelt wat op de oever rond, keert hier en daar een blok steen om en laat zich door ons niet verstoren.Hierna volgen arenden, zeehonden, walvissen en nog wat ander onbenoemd wildlife.Op zee wordt het echter al snel erg mistig, een spookachtig effect, je zicht is erg beperkt. We gaan de Broken Islands in, dit was vroeger hun visgebied en kennen ze dus als hun broekzak.Ook daar worden we verrast op zeehonden, arenden en walvissen. Volgens de deskundigen zitten hier op de eilanden ook beren, herten en wolven, deze hebben vandaag zeker vrij, want ze laten zich niet zien.Lunch wordt in stijl aan boord genuttigd.
We zitten met een Duitse alleenreizende dame aan een tafeltje op het achterboord.
De dame werkt bij BASF en is aangenaam verbaasd dat Fred deze achtergrond van deze afkorting weet.De fabrieken zijn nu ver van de analine en soda bereiding, de dame werkt aan een startup voor een product dat stoffen een rijk lederen uitstraling geeft. Het wil echter nog niet echt in de automobielindustrie landen.De dame is zowel beroepsmatig alsook prive erg bereisd en aangenaam gezelschap.
De middag verloopt als de ochtend, walvis, zeeleeuw, arend etc.
Wel worden er over alllerlei zaken uitgeweid, een hotel dat op een van de eilanden staat, het baltsgedrag van zeeleeuwen, de slechte adem van walvissen en de relatie tussen Ucluelet en de Japanners.Omstreeks 16:00 meren we, met zonverbrande hoofden, weer aan bij het aquarium.Eerst maar eens opfrissen thuis, en eigenlijk blijven we daar tot etenstijd, heerlijk een stukje lezen.Het eten gebeurd dit keer in een seafoodrestaurant, iets met oesters, kreeftjes, mosselen, krab en heilbot. Ook niet echt verkeerd.
Terug poken we het vuur weer op, het is echter niet zo'n heldere lucht als gisteren.
De sterren laten zich dus niet zien.Op het moment dat het te donker wordt om dit te tikken gaan we naar binnen.Morgen de rit naar Victoria, dit houdt in het gehele stuk terug naar Nanaimo weer en dan richting Victoria, zo'n 4 uur sturen, daar zullen nog wel wat uitstapjes bijkomen.
Met op de achtergrond het geluid van de zeeleeuwen die bij de visfabriek hun deel opeisen sukkelen we in slaap.

Dear oh Deer

Vandaag wordt het voornamelijk een verplaatsingsdag.
We gaan voor het laatste weekje namelijk naar Vancouver Island.
De ferry is reeds gereserveerd, en die kunnen we in deze drukke periode eigenlijk niet gaan missen.Na het onbijt, vijgentaart, spinazieomelet, vertrekken we vanuit Whistler richting Horseshoe Bay, met nog wel een paar stops onderweg.
De eerste zijn de Brandewyn Falls, een leuke waterval, niet al te ver buiten Whistler.
Voor de rest was het voornamelijk stoppen bij enkele mooie uitzichtspunten.
We zij ruim op tijd in Horseshoe Bay, bezoeken het dorpje dan ook even.Heerlijk kopje koffie, tegenover Starbcucks, met een aardig gezicht op de haven en de ferries.
Bij de ferry moet je zo'n 3 kwartier van te voren zijn, dus een plek in de rij en wederom wachten.
Ook de ferry is voornamelijk wachten, het is leuk om door de baai te varen en dan na anderhalf uur de kust van Vancouver Island te zien.
We hebben in Nanaimo een bed en breakfast, deze heeft (wederom) uitzicht over de baai en is dan ook toepasselijk Bayview heet.We hebben een ruime kamer in het onderdeel van het huis.
Ons wordt wel nadrukkelijk verzocht om de hekjes van de tuin naar de weg dicht te doen.
Op onze vraag of dat is om de hond binnen te houden, krijgen we het verrassende antwoord: Neen, om de herten buiten te houden.Dit schijnt een soort van plaag te zijn daar, zeg een Canadees Zandvoort.Een wandeling langs het strand, bezaaid met grote stammen, hapje bij de lokale Indiaan, het soort uit India in dit geval.
Op de terugweg naar het B&B komen we langs de lokale brandweer/ambulance/nooddiensten.
Fred ziet daar ook een bordje met het woord radioamateur en staat vervolgens een tijdje te praten met enkele lokale Ham's zoals die lieden genoemd worden.
Ze hebben het hier leuk voor elkaar, onderkomen, een caravan en aanhanger met antenne's die men in geval van nood inzet om verbindingen ten bate van hulpverleners op te zetten.
En daar allemaal door de overheid bij geholpen..

Op het strand komen we een reislustig gepensioneerd stel tegen.
Zij zijn lid van een organisatie die elkaar onderdak verlenen over de gehele wereld (lees USA, Canada em Mexico), dus ook in Europa.In Nederland zijn er wel 20 leden ;>), de dichtsbijzijnde in Assendelft, off all places.
Google maar eens op The Affordable Travel Club

Voor de rest valt er over deze dag eigenlijk weinig te melden.
Morgen weer een stevige trip voor de boeg, richting Ucluelet, alwaar we 2 nachten zullen blijven.
We gaan QRT for now.

Morons and marmots

Heerlijk uitgeslapen, werden pas na 8'n wakker.
Het motel heeft geen ontbijtmogelijkheid, dat zullen we ergens anders moeten halen.
In het park recht tegenover het motel zijn motorzagen te horen, eens even polshoogte nemen.
Laat nu vandaag het Hope World Championships Woodcarving begonnen zijn.
Een stand of 10 met ieder een fors stuk hout en een aardige verzameling kettingzagen.
De deelnemere krijgen 3 dagen de tijd om het beeld, dat in het hout opgesloten zit, te bevrijden.
Aanpak was divers, sommigen werken vanaf een tekening, anderen hebben iets op de stam geschetst terwijl er ook zijn schijnbaar uitsluitend op hun inspiratie vertrouwen.
Even blijven kijken, toch wel kunstig hoe fijn ze kunnen zagen.
Door naar een drive-inn breakfast, daar de nodige calorieen voor de reis ingeslagen.
Uiteindelijk blijkt Hope echt niet hopeless, ietwat ingeslapen op zijn hoogst.

Vandaag weer een uur of 4 sturen, uiteindelijke doel is Whistler.
Eerste stop: Hell's Gate.
We rijden door/langs een valei/kloof waarin de Fraser stroomt.Op een plek is het echt nauw, de rivier dan, dit noemt het Hell's Gate.Een attractie die eigenlijk nergens anders op gebasseerd is.Aan beide zijden van de rivier lopen spoorlijnen, een van deze spoorlijnen kon vanwege de steile helling niet zomaar aangelegd worden, hier is een tunnel voor aangelegd, dit alles rondom 1900.Tijdens de aanleg van die tunnel stuiten ze op een zgn fault, deze breuk veroorzaakte een rockslide, waardoor de rivier nog smaller werd. Op zich niet zo'n probleem, ware het niet dat de zalmen amper in staat waren om deze hindernis te nemen. De gehele zalmpopulatie decimeerde dus.Rondom 1940 zijn er een soort van vistrappen geplaatst, grote betonnen kanalen waar het water minder hard stroomt. De zalmen floreren weer.Er gaat een gondola naar beneden, hier begint de eigenlijke tourist trap.De gebruikelijke trivia, winkel, fudgefabriek, speeldingetjes en andere aankleding.Wel een aardige tentoonstelling over deze plek en de zalm.
We gaan weer door, want we zijn net een halfuur onderweg en we zijn toch wel (te) laat gestart.
Uiteraard weer alle bomen, water, rotsen, valleien, bergtoppen, al dan niet besneeuwd, maar dat valt toch niet in woorden of zelfs foto's uit te drukken.
Rondom eenen hadden wij en de auto wel weer wat trek.
Tanken in Lilloet, tegenover het tankstation een Duitse bakkerij met een buitenterras.
Blijven Duitser in het buitenland nu bij voorkeur bij landgenoten komen of zou het toeval zijn.
Op het terras 3 Duitse gezelschappen en vier mensen uit Nederland.Na dit intermezzo weer door, we rijden nu richting Whistler, het landschap wordt bijna nog mooier.

De weg is echter wel aan restauratie toe, en dat wordt wat verderop ook gedaan.
Met het vernieuwen van het wegdek worden ook de bruggen vervangen, jammer.
De oude zijn smalle, one track, houten bruggen, die nieuwe brede moderne betonnen bouwsels.Maar ja vooruitgang kost altijd wel wat, wij lopen tenslotte ook niet meer op klompen...
We passeren weer diverse meren, een steekt er bovenuit: Duffey Lake.
Dit stel je je voor bij Canadeese bergmeren, helder, een hoop bomen zowel rond alsook drijvend in het meer en besneeuwde bergtoppen op de achtergrond.
We stijgen en dalen regelmatig, het meest spectaculair een daling van 15%.

Uiteindelijk komen we in Whistler aan. We dachten een Inn in het plaatsje geboekt te hebben.
We passeren Whistler echter in zijn geheel, we zitten in een buitenwijk.
Ziet er weer luxe uit, allemaal grote huizen, knappe auto's, mooie tuinen.
Allan, onze inn-keeper heeft dit huis speciaal laten bouwen, hij verhuurt 5 kamers.
Er is een apparte ontbijt ruimte, een sociale ruimte en buiten enkele terassen en wederom een hottub.Het ligt dan wel even 'down-town', maar hier in Canada moet je de afstanden met een busje zout nemen ;>) !!

Eten doen we in een brewpub in het Olympisch centrum.
Het is allemaal nog wel erg nieuw daar, een beetje modernistisch Oostenrijks sfeertje.
In het park worden BMX-wedstrijden gehouden, het staat vol met kijkers, de wedstrijden zijn op een groot scherm te volgen.Wij gaan weer richting Inn, morgen gaan we verder in Whistler.
Goodnight to all off you.

Het ontbijt is beneden, er staat verse sinaasappelsap en koffie, alsook vers fuit, wavels en cereals.Allan komt met een ei-kaas souflee, vers door zijn vrouwSulee gemaakt.

Voor vandaag staat het hoogtepunt van Whistler op de agenda, de peak2 peak alpine experience.
Er zijn twee grote bergtoppen hier, de Whistler en de Blackcomb.
Naar beiden ging al een gondola of stoeltjeslift. Men heeft de twee toppen echter met een andere gondola verbonden.Kortom je gaat omhoog, je loopt een km of zo, je gaat weer naar boven, loopt daar nog een tijdje.Je komt een marmot tegen die niet vies is van poseren, je staat met je blote voeten in de sneeuw, je drinkt een kopje thee, loopt terug, kijkt naar de BMXérs die met ware doodsverachting van de berg af pletteren, neemt de stoeltjes lift naar de interpeak gondola en stapt daar in.
Voor deze gondola iets meer ruimte. Het was eigenlijk niet te doen, maar men heeft toch doorgezet.Deze gondola heeft s'werelds grootste overspanning, 3 km en de grootste afstand naar de grond, 436 meter.
De gondola's worden momenteel niet echt vol geladen, we zitten hier met z'n 6'n in, luxe dus.
We zijn de vergezichten over de bergketens om ons heen intussen wel een beetje zat, tijd voor wat meer reuring.Via 2 stoeltjes liften gaan we vanaf de Blackcomb weer naar beneden, de warmte omklemt ons daar.
Onderweg zien we bij een van de palen nog een marmot rondscharelen, even verderop zelf een beer die een kreekje ingaat.

Meer in de 'beschaving' zien we een parcours opgebouwd worden. Later in het stadje zelf zullen we horen waar dit voor bestemt is.Er is een wedstrijd kaasrollen, voor die onderons die daar nog nooit van gehoord hebben de spelregels:
Men neemt een redelijk maar niet al te stijl aflopend stuk grond.
Boven maakt men een startlijn, onder een barriere met hooibalen.
Nu de wedstrijd: iedereen verzamelt zich op de startlijn, er wordt een kaas type Gouds, dus zo'n wiel, naar beneden gerold. en dan mag iedereen dat ding proberen in te halen.
Dit is menselijkerwijs gesproken onmogelijk, dus degene die het eerst in een hooibaal beneden ligt heeft gewonnen.
Ooit in Cheddar uitgevonden en nu verboden, maar hier volksvermaak.
Wordt voornamelijk door BMX'ers gedaan en die maken er een dagbesteding van om zich roekeloos omlaag te laten vallen.

In het Olympische park wordt gemusiceerd, een kruising tussen Deep Purple en Uriah Heep, aangenaam ;>)We ondergaan dit met een biertje uit de brewpub.
Nu het stadje maar eens bij daglicht bekijken. Het is gezellig druk, de boventoon voeren al die fiets(fanaten).Dit is duidelijk een subcultuur, kleding, taal, uiterlijk (tattoo tattoo tattoo).
Veel winkels gericht op buiten en specifiek fiets en alpine sporten.
Een groot ding is hier met je fiets in de gondola of stoeltjeslift de berg op, daar uitstappen en je naar beneden laten vallen. Oh ja, er is wel een eis als je naar boven wilt: je moet een werkende rem hebben.Voor de rest is de sfeer heerlijk, zal ook te maken hebben dat dit een voetgangers only centrum is.
Intussen is het tegen vijfen, en eigenlijk zijn we wel klaar, het is eigenlijk onaangenaam warm.
We doen wat inkopen bij de grocery en gaan richting Inn.
We doen de rest van de dag rustig aan.
Signing off

a Hoppyplace

Hope is Hopeless, aldus Linda, de host in Kelowna.Het is goed ontwaken in het ruime bed.
We draaien ons nog een paar keer om, ontbijt om 8:30 is afgesproken.
Het ontbijt is in de living boven, er staat een mini buffet en Linda bedient de espresso machine
met verve.We onbijten met een stel van Vancouver Island, onze uiterst bestemming.
We wisselen wat wederwarigheden uit, leger en studeren in Nederland ? Dit schijnt hier de manier te zijn om een studie te kunnen volgen.Het gebrek aan mensen die met hun handen werken, de macht van de banken en verzekeringsmolochen en dat de maatschappij tegenwoordig op vrijwilligers moet draaien.
Gezellige tsjit tsjat dus.Onze tafelgenoten zijn overigens fanatieke lange afstandlopers, zo hebben ze ook al enkele trails in Engeland en Spanje voltooid.
Na het ontbijt inpakken, en wederom de snelweg op.Eerst over de brug die we al in de verte zagen liggen vanuit ons verblijf.
Aardig dingetje onderweg, we rijden langs een kanaal tussen Okanagan lake en lake Skaha.
Er liggen allemaal personen op autobanden, luchtbedden en opblaasbootjes in dat kanaal.
Schijnt het lokale vermaak te zijn, ze drijven langzaam maar zeker en ondertussen brand de zon op hun lijf.Het is hier warm, de buitentemperatuur komt tegen de 30 graad, we zijn wel erg blij met de airco in de auto.Onderweg nog een stop bij een supermarkt om de lunch in te slaan, deze gebruiken we bij het visitorcenter van Manning Park.
Uiteindelijk zijn we blij dat we hier geen 2 nachten geboekt hebben, de mogelijkheden die wij leuk vinden vallen hier tegen.Wel kunnen we nog wat bergweides bezoeken, een autotocht van 15 km, waarvan de laatste 7 onverhard.Het is weer mooi en stil daar. Het uitzicht over de besneeuwde toppen verveeld eigenlijk nooit.Onwaarschijnlijk om voor te stellen dat dit allemaal ooit onder een gletser lag.Het is overigens wel goed te zien tot hoe hoog die ijsmassa kwam, alles erboven is scherp van vorm, eronder afgerond.
Laatste stop vandaag is bij een enorme landslide.
Er is bij Hope een hele berghelling naar beneden gegleden in 1965. Er lag een meer, dat is nu
verdwenen onder een 50 meter dikke laag rock and dirt.Na tientallen jaren is de berghelling zelf nog steeds een groot litteken.
In Hope zitten we in een eenvoudig maar goed onderhouden motel.
Hope zelf is een relatief klein plaatsje, bekend vanwege zijn met een kettingzaag gecreeerde
beelden.In Hope komen we ook een ander typisch verschijnsel tegen, een U-brew.
Dit is een minibrouwerij, waar je op bestelling een bier kan laten maken.Het enige wat je er zelf aan moet doen is het toevoegen van gist.Dit heeft te maken met een maas in de wet hier. Als de eigenaar van de U-brew dit doet, is het namelijk een brouwerij, nu bewaard hij alleen iets wat iemand anders met gist besmet heeft en wat, toeval oh toeval, uiteindelijk een bier wordt.De man verzorgt overigens ook het bottelen voor je.Voor de rest het reeds ingesleten patroon, stadje bekijken, restaurant uitzoeken, hapje doen en de adminstratie voeren (fotos veilig stellen verhaaltje typen en onze rust nemen)
Hope Hopeless, nou in ieder geval niet hop-less

Kelowna water en vuur

Eigenlijk wilden we 2 nachten in Manning Park doorbrengen.Het was echter onmogelijk om daar accomodatie te boeken.De reis is dus op dit punt opgesplitst in Kelowna en Hope.
In beide plaatsen zullen we een nacht verblijven.
De tocht vanuit Revelstoke naar Kelowna is eigenlijk een herhaling van zetten.Een mooie vallei, snel stromende riveren en meren, afgewisseld met bos, veel bos.Onderweg wel gestopt bij een markt langs de weg. Dit bleek een vlooienmarkt te zijn.Eindelijk zijn we achter de oorsprong van alle prullaria in de B&B's gekomen !!De reis brengt ons uiteindelijk in een vallei met diverse wineries.We hebben nu al van diverse mensen lovende verhalen gehoord van de Grey Monk; Laat die nu op een van de bordjes staan
De grey monk is een dubbele vertaling van de pinot gray: dit wordt grijze monnik in het duits en vervolgens grey monk in het engels.Het estate heeft dit jaar een driedubbel jubileum, de founders zijn 50 jaar getrouwd, ze verbouwen 40 jaar druiven en ze maken 30 jaar wijn.
In het begin bleek dit 13 in een dozijn wijn te zijn, ze hebben er toen een Duitse deskundige bijgehaald en die heeft de boel op zijn kop gezet. Alle druivenstruiken werden gerooid, vervangen door Duitse varianten en sindsdien staan ze in de top van de Canadese wijnmakerijen.De estate deed ook heel anders aan dan de vorige die we bezochten.
Er werd een kosteloze rondleiding gegeven, gevolgd door een proeverij.Mocht je meer willen proeven werd je naar een tweede bar verwezen.
De meeste witte wijnen waren gratis (tot een maximum van 4), voor de wat exclusivere wijnen werd een vergoeding gevraagd.En geloof me dat was het echt waard, deze mensen hadden het echt helemaal door.Na een smakelijke lunch door naar Kelowna, Anna had daar een B&B geboekt met de pakkende naam Be&Be Kelowna.
De Garmin bracht ons naar een over de top buitenwijk, een soort Bloemendaal.Ietwat aarzelend bellen we aan, zijn we hier wel goed ?Linda doet open en laat ons de kamer zien.
We hebben vanuit de kamer en vanuit bed een schitterend uitzicht over het meer en de bergen.
Bovendien staat er een hottub die we mogen gebruiken alsook een barbeque.Linda wijst ons de weg naar een winkel waar we ons avondeten inslaan.
Na het eten met een wijntje de hottub in, onder een schitterende sterrenhemel en met uitzicht op meer en bergen.Een waarlijk mooi gezicht, de sterren boven ons, en de lampjes van de stad op de westbank voor ons.

Hemelbloemen en bergmeren

Vandaag zitten we in Revelstoke, een redelijk plaatsje met een actieve bevolking.
Ons onderkomen heet Alpenrose en is een van de buitenwijken gesitueerd.
Het B&B wordt door Lisa en Frank Fik gedreven. Lisa is een kleine spraakwaterval. Ze bombardeert ons ons meteen met weetjes en dingen om te doen.
Ons onderkomen is boven, we moeten de schoenen uit, alles is met dik tapijt belegd, de slaapkamer heeft een soort van hemelbed en staat vol met, in onze ogen, prullaria. Het geeft wel een sfeertje overigens.We moeten ook meteen aangeven aan welke ontbijtsessie we deelnemen en welk menu we wensen.Het wordt dus serieus aangepakt !!
We zijn overigens met 2 gezelschappen, in totaal 5 personen. Het B&B telt 3 kamers ;>)Maar hoe komen we hier nu weer terecht.
Een, we hebben dit via Tripadvisor gevonden; Twee, we zijn komen rijden vanaf Clearwater.In Clearwater eerst maar wat eten gescoord om onderweg te lunchen.
Bij de kassa stond ook een bak met zuurtjes, lekker voor onderweg.
De rit vanuit Clearwater was weer mooi, onderweg waren er echter weinig uitstapjes die ons intresseerden.De route volgt een rivier, we komen diverse mooie meren tegen, liefelijke boerderijen, lange treinen.De scenerey wijzigt wel steeds, van uitbundig groen naar bijna woestijnachtig rondom Kamloops.Daarna wordt het landschap weer groener, we komen langzaam in het gebied met de wijngaarden.Dit intresseerd ons wel, zoal de meesten wel weten.Dus een kleine detour. De eerste winery, zoals dat hier heet is een deceptie, een toonbank met een puisterig persoon, die niets wist; 'zijn baas was naar een wine-convention'. Op naar de tweede, dit bleek een als winery vermomde winkel te zijn. Je mocht proeven, maar als je niks kocht kostte je dat 5 dollar per persoon. Buiten hoorden we dat dit bij de meeste wineries zo was.Buiten hebben we daar onze lunch soldaat gemaakt, onderwijl een aardig gesprek gehad met een stel uit Kelownadat daar met een camper was.
Campers of wat algemener RV's is een algemeen verschijnsel hier in Canada.
Het schijnt zelfs zo te zijn dat de retired's en grosse een camper aanschaffen en hiermee zuidelijker in de US overwinteren.Daarnaast tel je hier volgens mij pas mee als je een 4x4 Truck heb, met hoge wielen en daar of een opzetunit of een caravan meezeult.
Onderweg komen we een interessante brug tegen, compleet in hout uitgevoerd.
Volgens Anneke moet de weg aan de andere kant van de rivier ook lopen, mischien is het daar nog rustiger. De weg gaat echter haaks op onze bestemming weg, we draaien dus.
Opmerkelijk is dat er daar een kudde lama´s ligt. Weer de brug over, one track, met passeermogelijkheid bovenop, blijkt er net een trein aan te komen.
Eens tellen hoeveel wagons daarachter hangen. We tellen tot boven de honderd en het gaat nog door, Impressive !!!! Anyway, we zijn in Revelstoke aangekomen en nemen daar de eerste dag voor de rest ons gemak.
We eten iets in de Idiot, helaas hebben die de IPA van de lokale brewery niet in stock. Dat blijft dus een verrassing.De volgende morgen zitten we met z'n 5'n aan het ontbijt, Het moet gezegd worden Lisa en Frank maken daar wat moois van, verse koffie, vers fruit, sju en een heerlijk gevulde omelet.Onze disgenoten zijn een stel uit Calgary die met haar zus uit Montreal aan het kamperen geweest zijn.Aan tafel zie de splitsing in Canada, zus spreekt nauwlijks Engels, ons gebrabbel is oneindig veel beter dan dat van haar. De betere helft van het stel vertelt dat ze vanuit Montreal een baan kreeg in Calgary en dat ze daar binnen 3 maanden Engels heeft moeten leren. Ze krijgen het wel op school, maar het is wel erg ondergeschikt in het Franstalige deel.

Na dit ontbijt en al de tips die we gekregen hebben gaan we op stap.
Eerste stop is de Hydroplant, een dam in de rivier waar men electiciteit opwekt.
De dam maakt deel uit van een indrukwekkend stelsel dammen waarmee men de Columbia-rivier getemd hebben. Dit in zowel Canada als ook in de USA.
Een film bekeken over de plaatsing van een extra generator in de dam.Dit ding kwam vanuit Brazilie.Pfoe, wat een operatie om z´n ding over de weg, de zee, de rivier, de weg, de rivier en weer de weg op z´n plek te krijgen.Zelfs de stroming en de waterhoogte in de rivier werden hiervoor aangepast. Petje af voor dit soort planningen.
Na deze harde technische wereld weer tijd voor natuur. We gaan naar Meadows in the sky.
Dit zijn bergweides met allerlei bloemen. Het klinkt gewoon, maar dat is het dus niet.
Dit is de enige plek in Canada waar je op een simpele manier van de alpine bloemen kunt genieten.Ze komen algemeen voor, maar tegen de boomgrens aan. De enige manier om er op een ander plek bij te komen is met een 4x4 over loggingways. Voor een gemiddelde chaufeur dus levensgevaarlijk.Hier echter niet, we sturen de auto over een 25 km lange weg naar boven, regelmatig genietend van vergezichten. Boven stappen we over in een shuttle/bus die het laatste stukje doet.Boven aangekomen zijn er diverse tracks te lopen. Het is een mooi gezicht de diverse kleuren.Wat onwerkelijk is, is het feit dat hier enige tijd geleden nog sneeuw lag. Er valt hier een 12 meter sneeuw die inklinkt tot zo´n 3 meter, er zijn een paar soorten bomen bestand tegen dit soort extremen, voornamelijk ceders.
Ongelovelijk dat na een paar weken de bloemen al beginnen te bloeien, ze moeten haast maken, want het seizoen is hier kort.
Na ettlijke uren gaan we weer naar beneden, toch maar eens kijken in het railroad museum in de plaats zelf.Het is een klein museum met een relatief kleine collectie, binnen staat een luxe wagon en een stoomlocomotief van de Canadian/Pacific Rail road. Interessant is de aanwezigheid van een engineer, die firsthand ervaringen en kennis met betrekking tot `the Engine` deelt.
We wachten weer tot er een trein gepasseerd is, 100 plus wagons is hier de standaard, dit is een volbeladen trein, drie locomotieven ervoor, de grond trilt en dreund als deze langskomen.
Terug naar Alpenrose, zwemspullen halen en vervolgens een duik in een bergmeertje.
De bovenkant van het water is warm, daaronder KOUD.
Wel apart om zo te zwemmen in de bossen, met op de achtergrond de besneeuwde toppen.
Moe en voldaan gaan we na wat italiaans eten naar bed.
Morgen zijn we in Kelowna